Eski Yunan toplumunda barışın sağlanıp belli bir refah düzeyine erişilmesiyle birlikte insanlar bilimle ilgilenmeye başlamıştı. Bilim adamları doğayı inceliyor, onun işleyiş kurallarını çözüp insanların yaşamını kolaylaştırmaya çalışıyorlardı. Eski Yunan döneminde Milet‘te (Anadolu, Aydın civarında eski yerleşim yeri) yaşayan Thales (M.Ö. 624 – M.Ö. 546) de doğayla ilgili araştırmalar yaparken kehribarın yünle ovulduğunda tüy ve saman gibi hafif maddeleri kendine çektiğini, uzun süreli ovmalarda ise insan vücuduna yaklaştırıldığında küçük kıvılcımlar çıkardığını farkedip bazı araştırmalarda bulunmuştu.[1] Deneyleri sonucunda hasır ve buna benzer maddelerin de aynı özelliği gösterdiğini gözlemledi. Tales’in incelediği şey bugünkü statik elektrikti ve insanlık tarihinde statik elektrikten ilk söz edilmesi Tales’in yaşadığı Eski Yunan dönemine rastgelmektedir.
Eski çağ tarih kayıtlarında elektriğin bundan sonraki ilk anılması Miletli Tales‘ten 300 yıl kadar sonrasına (M.Ö. 4. yüzyıl) rastlamaktadır. Theophrastus, kendi zamanında lyncurium olarak adlandırılan ve günümüzde turmalin olduğu düşünülen kıymetli şeffaf bir taşın küçük kütleleri kendine çektiğini gözlemlemiş ve kayda geçirmişti.[1] Pliny, torpido adlı temas edildiğinde şok etkisi yapan balıktan söz etmişti, ancak bu etkinin kehribar veya turmalin maddelerinin etkisiyle aynı olduğu farkedilememişti. 5. yüzyıl‘da yaşamış olan Eustathius, Tiberius‘un azatlı bir kölesinde bulunan gut hastalığının bu balık sayesinde tedavi edildiğinden bahseder. Elektriğin tıbbi amaçlarla ilk kullanımı da bu olaya dayanmaktadır.
Antik Yunanca’da kehribar anlamına gelen ēlektron sözcüğü, Yeni Latince’de kehribar gücü anlamına gelen electrica kelimesi olarak kullanım alanı bulmuştu. Sırayla İngilizce ve Fransızca’ya geçen kelime dilimize elektrik olarak kazandırıldı.
Antik Yunanca’da kehribar anlamına gelen ēlektron sözcüğü, Yeni Latince’de kehribar gücü anlamına gelen electrica kelimesi olarak kullanım alanı bulmuştu. 1600‘lerde William Gilbert tarafından kullanılan ve kehribar gibi anlamına gelen electricus kelimesi, Sir Thomas Browne (1605 – 1682) adlı İngiliz yazar tarafından 1646 yılında yayımladığı Pseudodoxia Epidemica adlı eserinde elektrik şeklinde ilk defa kullanılmıştır. Sırayla İngilizce ve Fransızca’ya geçen kelime dilimize de elektrik olarak kazandırıldı.[5] Elektrik sözcüğü, hemen hemen tüm dünya dillerine aynı şekilde girmiş ve evrensel özellik kazanmıştır.
Eski çağ tarih kayıtlarında elektriğin bundan sonraki ilk anılması Miletli Tales‘ten 300 yıl kadar sonrasına (M.Ö. 4. yüzyıl) rastlamaktadır. Theophrastus, kendi zamanında lyncurium olarak adlandırılan ve günümüzde turmalin olduğu düşünülen kıymetli şeffaf bir taşın küçük kütleleri kendine çektiğini gözlemlemiş ve kayda geçirmişti.[1] Pliny, torpido adlı temas edildiğinde şok etkisi yapan balıktan söz etmişti, ancak bu etkinin kehribar veya turmalin maddelerinin etkisiyle aynı olduğu farkedilememişti. 5. yüzyıl‘da yaşamış olan Eustathius, Tiberius‘un azatlı bir kölesinde bulunan gut hastalığının bu balık sayesinde tedavi edildiğinden bahseder. Elektriğin tıbbi amaçlarla ilk kullanımı da bu olaya dayanmaktadır.
Antik Yunanca’da kehribar anlamına gelen ēlektron sözcüğü, Yeni Latince’de kehribar gücü anlamına gelen electrica kelimesi olarak kullanım alanı bulmuştu. Sırayla İngilizce ve Fransızca’ya geçen kelime dilimize elektrik olarak kazandırıldı.
Antik Yunanca’da kehribar anlamına gelen ēlektron sözcüğü, Yeni Latince’de kehribar gücü anlamına gelen electrica kelimesi olarak kullanım alanı bulmuştu. 1600‘lerde William Gilbert tarafından kullanılan ve kehribar gibi anlamına gelen electricus kelimesi, Sir Thomas Browne (1605 – 1682) adlı İngiliz yazar tarafından 1646 yılında yayımladığı Pseudodoxia Epidemica adlı eserinde elektrik şeklinde ilk defa kullanılmıştır. Sırayla İngilizce ve Fransızca’ya geçen kelime dilimize de elektrik olarak kazandırıldı.[5] Elektrik sözcüğü, hemen hemen tüm dünya dillerine aynı şekilde girmiş ve evrensel özellik kazanmıştır.